dinsdag 5 maart 2013

Nederlandse vermogensbelasting nadelig voor passieve investeerders

Een discussie die ik recentelijk hield met een vriend ging over de vraag: Hoe verhoudt de Nederlandse vermogensbelasting zich tot de Amerikaanse capital gain tax?

Hij was van mening dat het Nederlandse systeem veel beter was, ik had zo mijn twijfels. Uiteindelijk bleek het antwoord, zoals op zoveel vragen: het hangt er vanaf. De eerste stap in het ontrafelen van het antwoord is het uitvinden hoe je de twee systemen kunt vergelijken. Laat ik daarvoor eerst vertellen hoe de systemen ruwweg werken.

NL: elk jaar moet je 1.2% belasting betalen van de waarde van je vermogen (in box 3). Dit percentage geldt voor bedragen boven de 21.000 euro p.p, maar deze drempel negeer ik even voor de eenvoud.
VS: bij verkoop van een aandeel of obligatie moet je 15% belasting over de gerealiseerde winst betalen die je maakt gedurende de tijd waarin in je beleggingsinstrument bezit.

Het simpelste geval is wanneer we een aandeel 1 jaar houden en dan verkopen. Stel dat de waarde aan het begin van het jaar 100 is. In Nederlands moet je dan EUR 1.20 betalen ongeacht het rendement.
In de VS moet je 0 betalen bij een rendement van -10% of 0%. Bij een rendement van +10% moet je EUR 1.50 betalen. Met een korte beleggingshorizon en hoge rendementen, is het Nederlandse stelsel dus erg aantrekkelijk.

Maar stel nu dat we geloven in de efficiënte markt-hypothese en ons geld voor lange tijd, zeg 20 jaar, vast zetten in een fonds dat x% per jaar oplevert. Welk systeem is dan beter?

In een systeem zonder belastingen en x=10% zou je de volgende bedragen hebben:
Jaar 1: 100*(1+x)         = 100*1.1 = 110
Jaar 2: 100*(1+x)^2     = 100*1.1^2 = 121
...
Jaar 20: 100*(1+x)^20 = 100*1.1^20 = 672

In het Nederlandse systeem heb je respectievelijk de volgende bedragen:
Jaar 1: 100*(1+x-b)        = 100*(1+0.10-0.012) = 108.8.
Jaar 2: 100*(1+x-b)^2    = 100*(1+0.10-0.012)^2 = 118.36.
...
Jaar 20: 100*(1+x-b)^20= 100*(1+0.10-0.012)^20 = 526

In de VS geldt:
Jaar 1: 100*(1+x)*(1-b)          = 100*1.1*(1-0.15) = 108.5

Jaar 2: 100*(1+x)^2 *(1-b)     = 100*1.1^2*(1-0.15) = 117.85
....
Jaar 20: 100*(1+x)^20 *(1-b)     = 100*1.1^20*(1-0.15) = 586.84

Met andere woorden: met een hoog rendement als 10% is het Amerikaanse stelsel aantrekkelijker als we 20 jaar aan onze belegging vasthouden. Het tijdstip waarop het Amerikaanse stelsel aantrekkelijker wordt hangt samen met het rendement: hoe lager het rendement, hoe aantrekkelijker het Amerikaanse stelsel. En ook, hoe langer we het aandeel vasthouden zonder te verkopen, hoe aantrekkelijker het Amerikaanse stelsel. Dit is het best uit te rekenen door de effectieve capital gain belastingpercentage uit te rekenen voor het Nederlandse systeem. In het voorbeeld hierboven is dat na 20 jaar bijvoorbeeld (672-526)/672  = 26%. 


Met een lange beleggingshorizon is het Amerikaanse systeem altijd aantrekkelijker, zeker wanneer rendementen lager dan 10% zijn. (Het Amerikaanse systeem vereist daarentegen nogal wat administratie omdat je niet alleen je huidige waarde moet weten, maar ook de aankoopprijs om de juiste belasting te kunnen betalen.)

Wat we hier zien is eigenlijk een voorbeeld van het eerder gelinkte filmpje over exponentiële groei: exponentiële groei is enorm krachtig. En wat het Nederlandse belastingstelsel doet is deze groei verkleinen middels belasting. Het Amerikaanse stelsel laat de groei zijn gang gaan om het resultaat te belasten. En op termijn is de grootte van kapitaal met een kleinere groeifactor altijd kleiner dan van een kapitaal met een grotere groeifactor.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten